OVER GAST EXPOSANT HANS BERGHUIS

De opening van zijn expositie werd verricht door kollektief lid Dineke Hoekstra-Greve:

Mijn naam is Dineke Hoekstra-Greve, leerling van Hans, lid van het Kunstenaars Kollektief Galerie Mildam. Voorrecht om bij de expositie van Hans iets te mogen zeggen, mede namens het kollektief.

Toen ik een kop koffie bij Hans ging drinken, kwamen we in gesprek over zijn carriere. Over zijn werk en de filosofie daarachter. Hans zelf zegt: Raar leven, maar een goed leven gehad.

Toen ik zijn levensverhaal in grote lijnen hoorde, kwam ik tot de conclusie dat hij een verdwaalde Amsterdammer in het noorden is. Dat kunt u ook zien in deze expositie. Laat ik een tipje van de sluier oplichten.

Hans is de oudste zoon geboren in Abcoude, er waren twee zonen in het gezin. Toen hij ca 7 jaar was verhuisde het gezin naar Amsterdam en die stad blijft belangrijk voor hem. Maar de zomervakanties bracht hij door bij familie in Groningen. De eerste kennismaking met Noord Nederland. Twee totaal verschillende werelden, die hij in zijn hoofd moest zien te combineren en wat niet altijd te begrijpen viel. Na de middelbare school: Vrije Teken Academie, nu nog Wackers Academie. Hans ging fotograferen voor de reclamewereld. Hij was één van de eersten die kon retoucheren, van meerdere foto s 1 foto maken. Hij was daarin in die tijd uniek en veelgevraagd. Werkte o.a. in Engeland bij O Connors Dows. Hij maakte de overgang van analoog naar digitaal fotograferen mee. Soeverein in Amsterdam en Image & Imagination. Kort en goed hij maakte de gouden tijd van de reclame mee, waar hij door middel van een afbeelding een verhaal of een sfeer kon overbrengen. Hij leeft en werkt rond de Brouwersgracht midden tussen kunstenaars als Herman en Sandra Brood, Rob Scholten, Paul Blanka, Jennie Arean, Fong Leng. Hij leest veel en geeft aan vooral beïnvloed te zijn door Jan Wolkers en Willem Frederik Hermans. Je ziet het terug in zijn werk, ook nu nog.

Hij verhuist naar Almere: Kees Dam huis en later met Saskia zoekt hij de rust ergens achter Steenwijk. In 2008 is het jachtige leven genoeg en stopt hij met fotografie en reclamewerk om vrij kunstenaar te worden. Hij neemt les bij Alice Buijs in Oosterwolde: fijnschilderen met onderschilderingen zodat er diepere lagen zichtbaar worden. Voortaan schildert hij het leven, in al zijn lagen.

Nu, 18 jaar later, vandaag (6 november 2022) de opening van de expositie hier in Mildam en zien wij een stuk van deze ontwikkeling, gevoed door de ervaringen van het verleden, met elementen uit de fotografie en de tekenkunst. Wat krijgt u te zien? Technisch bijzonder knap werk, in een eeuwenoude techniek. In een stijl die ergens tussen magisch realisme, surrealisme en symbolisme ligt. Zelf noemt hij het fantastisch realisme: hyper realistisch. Bijna fotografisch met gevoel voor detail, waarin de werkelijkheid wordt verbonden met andere hogere werkelijkheden of kritische elementen. Werk dat verwant is aan het werk van Carel Willink, herkenbaar aan het centrale werk (zie foto hierna).

Zoals Hans zelf zegt:

Hans geeft aan dat alles meespeelt in wat hij schildert en maakt het tot een verhaal. Ik schilder de binnenkant van mijn hoofd. Hij vertelt een verhaal, er zitten meerdere lagen in: in de verf, maar ook in de afbeelding. Hij combineert de plaatjes in zijn hoofd, combineert ze tot en nieuw verhaal, waarin de mens liefdevol wordt weergegeven, maar waarin schoonheid schijn is, waargenomen signalen die de zorg over de verloedering, verval en oppervlakkigheid om ons heen nauwelijks verbergen. Soms is het in al zijn schoonheid bijna destructief.

Kijk naar zijn werken: het hoofdwerk: Mathilde Willink in de beroemde jurk van Fong Leng. Maar dan bewerkt naar deze tijd in een zilveren jurk maar nu zwart, niet gepoetst, niet onderhouden. De telefoon in haar hand, luipaard op de achtergrond. De natuur is allang verpest of verwoest of het beeld van een gevaarlijke vrouw? Het is prachtig maar ook onheilspellend.

Stadsschouwburg Amsterdam: prachtig, liefdevol geschilderd, maar het Leidseplein, de mens maakt het cultuurlandschap. De hotspot, tijdens de pandemie helemaal naar de klote. Leeg, het leven is eruit.